گزارش ماراتن ربات پکن (دیروز): نتایج، حوادث و پیروزی Tiangong Ultra

دیروز، شنبه ۲۰ آوریل ۲۰۲۵، نه تنها برای علاقه‌ مندان به ورزش دو، بلکه برای تمام دنیای فناوری، روزی به یاد ماندنی و تاریخ‌ ساز بود. خط استارت نیمه ماراتن منطقه توسعه اقتصادی-فناوری پکن (Beijing E-Town) شاهد صحنه‌ ای بی‌ سابقه بود: در کنار هزاران دونده انسانی که با شور و اشتیاق آماده شروع رقابت بودند، گروهی از پیشرفته‌ ترین ربات‌ های انسان‌ نمای چین نیز با قامتی استوار و حسگرهایی تیزبین، برای شرکت در اولین رویداد جهانی از این دست، صف کشیده بودند!

 

البته اشتباه نکنید؛ این یک رقابت مستقیم "انسان در برابر ماشین" برای کسب یک جام واحد نبود. این رویدادی بود که در آن، دو مسابقه به طور همزمان برگزار شد: یکی برای دوندگان سرعتی و استقامتی انسانی، و دیگری، آزمونی نفس‌ گیر و پرچالش برای سنجش توانایی‌ های ربات‌ های دوپا در دنیای واقعی. هدف اصلی، نمایش پیشرفت‌ های خیره‌ کننده در هوش مصنوعی تجسم‌ یافته (Embodied AI) و رباتیک بود و اینکه ببینیم این ساخته‌های دست بشر تا چه حد می‌توانند از پس پیمودن مسافت ۲۱ کیلومتری نیمه ماراتن، آن هم در مسیری غیرقابل پیش‌بینی، برآیند. چالشی که طبق برآوردها، نیازمند انجام حدود ۲۵۰,۰۰۰ حرکت مفصلی دقیق و هماهنگ برای هر ربات بود!

 

انتظارات بالا بود، کنجکاوی‌ها به اوج رسیده بود و سوالات زیادی در ذهن‌ها وجود داشت: آیا این ربات‌های هوشمند می‌توانند مسیر را کامل کنند؟ سرعتشان چقدر خواهد بود؟ آیا شاهد سقوط‌های دراماتیک یا مشکلات فنی غیرمنتظره خواهیم بود؟ و مهم‌تر از همه، این رویداد چه پیامی برای آینده همزیستی انسان و ربات دارد؟

اما در این روز تاریخی واقعاً چه گذشت؟ آیا ربات‌ها توانستند انتظارات سازندگانشان و جهانیان را برآورده کنند؟ در این گزارش جامع و مفصل در های ورت (hiwert.com)، ما به تمام جزئیات، حواشی جذاب، نتایج نهایی دسته ربات‌ها و تحلیل‌های فنی و استراتژیک این ماراتن منحصربه‌فرد و پیشگامانه می‌پردازیم. با ما همراه باشید تا داستان کامل این رقابت تاریخی را بخوانید.

 

 

خب، مهم‌ترین سوال پس از پایان این رویداد تاریخی این است که در رقابت نفس‌گیر ربات‌های انسان‌نما چه گذشت و کدام یک توانست عنوان قهرمانی را از آن خود کند؟

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، ربات Tiangong Ultra که توسط موسسه تحقیقاتی دولتی X-Humanoid (با حمایت شرکت‌هایی چون شیائومی و UBTech) ساخته شده و به طور ویژه برای این مسابقه آماده شده بود، توانست به عنوان اولین ربات از خط پایان عبور کرده و قهرمان این دسته منحصربه‌فرد شود.

 

زمان ثبت شده برای Tiangong Ultra دو ساعت و چهل دقیقه (2h 40min) بود. این زمان، اگرچه برای یک ربات انسان‌نما که مسافت ۲۱ کیلومتری را پیموده، یک دستاورد قابل توجه و رکوردی جدید محسوب می‌شود، اما در مقایسه با عملکرد دوندگان انسانی بسیار کند است. برای درک بهتر این تفاوت، کافی است بدانید که نفر اول دسته مردان انسانی، همین مسافت را در یک ساعت و دو دقیقه (1h 02min) به پایان رساند! حتی دوندگان معمولی و غیرحرفه‌ای نیز معمولاً نیمه ماراتن را در کمتر از دو ساعت می‌دوند. این مقایسه به خوبی نشان می‌دهد که ربات‌های انسان‌نما هنوز راه بسیار طولانی برای رسیدن به سرعت و کارایی حرکت انسان در پیش دارند. سرعت متوسط ربات قهرمان چیزی حدود ۸ کیلومتر بر ساعت (۵ مایل بر ساعت) بود.

 

اما قهرمانی Tiangong Ultra بدون چالش و کمک هم نبود. گزارش‌ها حاکی از آن است که این ربات در طول مسیر یک بار سقوط کرده و تیم پشتیبانی مجبور به سه بار تعویض باتری آن شده‌اند (که طبق قوانین، هر تعویض جریمه زمانی به همراه دارد). علاوه بر این، نکته جالب توجه این بود که Tiangong Ultra کاملاً خودران نبود؛ یک مربی انسانی که دستگاه سیگنال‌دهنده‌ای را بر پشت خود بسته بود، جلوتر از ربات می‌دوید و ربات با تقلید حرکات (Mimicry) او مسیر را طی می‌کرد! این نشان می‌دهد که حتی پیشرفته‌ترین ربات شرکت‌کننده نیز برای ناوبری و حرکت دقیق در مسیر، همچنان به کمک انسان نیاز داشته است.

با وجود این چالش‌ها، عبور Tiangong Ultra از خط پایان، یک لحظه نمادین و مهم برای تیم سازنده و صنعت رباتیک چین بود.

 

 

 

 

آزمون سخت واقعیت: سقوط، دود، شکستگی و تنها ۴ فینیشر رباتیک!

در حالی که Tiangong Ultra با تمام چالش‌هایش توانست به خط پایان برسد، اما مسیر مسابقه برای بسیاری دیگر از رقبای رباتیک، چندان هموار نبود و به خوبی نشان داد که فاصله بین شبیه‌سازی‌های آزمایشگاهی و عملکرد در دنیای واقعی چقدر می‌تواند زیاد باشد.

از میان ۲۱ ربات انسان‌نمای شرکت‌کننده، تنها ۴ ربات موفق شدند در محدوده زمانی تعیین شده ۴ ساعته، مسافت ۲۱ کیلومتری را به پایان برسانند! (در گزارش‌های اولیه محدودیت زمانی ۳.۵ ساعت ذکر شده بود، اما به نظر می‌رسد این زمان به ۴ ساعت افزایش یافته است). به جز ربات قهرمان، سه ربات دیگر نیز با زمانی بیش از سه ساعت از خط پایان گذشتند که نشان‌دهنده چالش استقامتی بزرگ برای این ماشین‌ها بود.

 

اما داستان فقط کند بودن سرعت نبود؛ مسیر مسابقه شاهد حوادث و مشکلات فنی متعددی برای ربات‌ها بود که گاهی رنگ و بوی کمدی نیز به خود می‌گرفت:

 

• سقوط در همان ابتدا: ربات G1 شرکت معروف Unitree (که در زمینه ربات‌های چهارپا شهرت دارد)، نتوانست شروع خوبی داشته باشد و در همان ابتدای مسیر سقوط کرد. (البته شرکت Unitree بعداً اعلام کرد که یک مشتری، ربات را بدون استفاده از الگوریتم‌های خود شرکت در مسابقه شرکت داده است!)

 

• برخورد و شکستگی: ربات دیگری به نام Shennong، پس از برخورد و به زمین انداختن یکی از اعضای تیم پشتیبانی انسانی خود، کنترلش را از دست داد و به شدت به فنس‌های کنار مسیر برخورد کرد و قطعاتش شکست!

 

• سایبورگ مؤنث ناکام: ربات Huan Huan که با ظاهری شبیه به مانکن و زره‌پوش سفید، تنها ربات با ظاهر مؤنث در مسابقه بود، مدت کوتاهی پس از شروع، تعادل خود را از دست داد و با پخش شدن قطعات زره‌اش بر روی مسیر، از دور رقابت خارج شد.

 

• دود از سر "غول کوچک": ربات Little Giant که با قد ۷۵ سانتی‌متری، کوتاه‌ترین شرکت‌کننده بود و توسط دانشجویان ساخته شده بود، در نقطه‌ای از مسیر متوقف شد و دود از قسمت سر آن خارج شد! هرچند به نظر می‌رسد مشکل جدی نبوده، اما تیم سازنده اعلام کرد که از ابتدا نیز قصد داشتند فقط چند کیلومتر اول را با این ربات طی کنند، زیرا سرعت آن (حدود ۲.۲ کیلومتر بر ساعت) برای اتمام مسابقه کافی نبود.

 

• برخورد غول‌پیکر: یکی از ربات‌های بزرگتر که ظاهری شبیه به ربات‌های انیمه ژاپنی Gundam داشت و فن‌هایی روی بازوهایش نصب بود، کنترل خود را از دست داد و به شدت به مانع جداکننده مسیر ربات‌ها و انسان‌ها برخورد کرد و متوقف شد.

این حوادث متعدد به خوبی نشان داد که چالش‌هایی مانند حفظ تعادل روی سطوح مختلف، مدیریت انرژی، مقابله با باد و موانع پیش‌بینی نشده، و همچنین اطمینان از پایداری سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در طولانی مدت، همچنان از بزرگترین موانع پیش روی ربات‌های انسان‌نمای امروزی در کاربردهای دنیای واقعی هستند.

 

 

 

 

(H2): استراتژی‌ها و کنترل در میدان: از تقلید تا جوی‌استیک و حتی افسار!

یکی از جنبه‌های جالب توجه در بخش رباتیک ماراتن پکن، تنوع در روش‌های کنترل و هدایت ربات‌ها بود که نشان‌دهنده وضعیت فعلی فناوری و چالش‌های پیش رو در زمینه خودمختاری واقعی ربات‌های انسان‌نما است.

 

• تقلید از انسان (Mimicry): استراتژی ربات قهرمان: همانطور که اشاره شد، ربات Tiangong Ultra که مقام اول را کسب کرد، از روش جالبی برای ناوبری استفاده می‌کرد. یک مربی انسانی با یک دستگاه سیگنال‌دهنده روی پشت خود، جلوتر از ربات می‌دوید و ربات با دریافت سیگنال‌ها، حرکات او را تقلید می‌کرد. این روش اگرچه نشان‌دهنده توانایی ربات در دنبال کردن و اجرای حرکات است، اما وابستگی آن به یک راهنمای انسانی، سوالاتی را در مورد میزان خودمختاری واقعی آن ایجاد می‌کند. با این حال، این استراتژی در عمل موفقیت‌آمیز بود و به ربات کمک کرد تا مسیر را با سرعت نسبتاً خوبی (برای یک ربات) طی کند.

 

• کنترل از راه دور (Remote Control): روش غالب: بر اساس گزارش‌ها، اکثر ربات‌های دیگر شرکت‌کننده در مسابقه، به صورت کنترل از راه دور و با استفاده از جوی‌استیک توسط اپراتورهای انسانی که در کنار ربات‌ها می‌دویدند، هدایت می‌شدند. در برخی موارد حتی تصاویری از اتصال نوعی "افسار" به ربات‌ها برای کنترل بهتر نیز دیده شده است! این موضوع نشان می‌دهد که برای بسیاری از تیم‌ها، دستیابی به ناوبری کاملاً خودران در یک مسیر طولانی و غیرقابل پیش‌بینی مانند نیمه ماراتن، هنوز یک چالش بزرگ است و کنترل مستقیم انسانی، راهکار عملی‌تری برای جلوگیری از خطا و سقوط بوده است.

 

• چالش تعویض باتری و ربات (قوانین پنالتی): قوانین مسابقه که اجازه تعویض باتری یا کل ربات را با اعمال جریمه ۱۰ دقیقه‌ای می‌داد، لایه‌ای از استراتژی را به رقابت اضافه کرد. تیم‌ها باید محاسبه می‌کردند که آیا صرف زمان برای تعویض باتری به‌صرفه‌تر است یا پذیرش جریمه سنگین‌تر و تعویض کل ربات با یک نمونه تازه نفس. این موضوع باعث ایجاد حواشی نیز شد؛ به طور مثال، یکی از ربات‌های تیم Noetix Robotics که سوم از خط پایان گذشت، به دلیل استفاده از سه ربات جایگزین و دریافت بیش از یک ساعت جریمه، به رتبه چهارم تنزل پیدا کرد و تیم نسبت به تغییر قوانین (احتمالاً در نزدیکی مسابقه) معترض بود. این نشان می‌دهد که مدیریت انرژی و تصمیم‌گیری در لحظه، بخش مهمی از چالش رباتیک بوده است.

 

• پشتیبانی فنی در مسیر: حضور مینی‌بوس‌های حامل ربات‌های یدکی و مهندسان آماده به خدمت در طول مسیر، گواهی بر ماهیت آزمایشی و پرچالش این رقابت بود. تیم‌ها برای مشکلات فنی احتمالی کاملاً آماده بودند.

در مجموع، نحوه کنترل ربات‌ها و قوانین مربوط به تعویض، نشان داد که اگرچه توانایی‌های حرکتی ربات‌های انسان‌نما پیشرفت کرده، اما رسیدن به استقامت انرژی و خودمختاری کامل در سطح حرکت انسان، همچنان نیازمند کار و نوآوری بسیار بیشتری است. چالش پیمودن ۲۱ کیلومتر با حدود ۲۵۰,۰۰۰ حرکت مفصلی، آزمونی بسیار سخت برای تکنولوژی فعلی بود.

 

 

صداهایی از خط پایان و پیت‌ استاپ‌ ها: رضایت، گلایه و نگاه به آینده رباتیک

پس از پایان رقابت نفس‌گیر ربات‌ها و مشخص شدن نتایج (حتی با وجود چالش‌های فراوان)، صحبت‌های سازندگان و مسئولان تیم‌های شرکت‌کننده، دیدگاه‌های جالبی را در مورد این تجربه منحصربه‌فرد، دستاوردها، مشکلات و آینده این فناوری ارائه داد:

 

• رضایت سازنده ربات قهرمان (X-Humanoid): آقای تانگ جیان (Tang Jian)، مدیر ارشد فناوری (CTO) موسسه تحقیقاتی دولتی X-Humanoid که رباتشان یعنی Tiangong Ultra مقام اول دسته رباتیک را کسب کرد، در مصاحبه‌ای با رویترز، ضمن ابراز رضایت کامل از نتایج و اینکه همه چیز طبق انتظارات پیش رفته است، تاکید کرد که این مسابقه "آزمونی سخت برای سنجش انعطاف‌ پذیری و پایداری ربات‌ ها" بوده است. او گفت: "امید ما این است که ربات‌ها در آینده، هر وظیفه‌ ای که بر عهده میگیرند، قادر باشند به صورت شبانه‌ روزی و ۲۴ ساعته آن را انجام دهند." او همچنین با افتخار به دستاوردهای ورزشی ربات Tiangong اشاره کرد و افزود: "نمی‌خواهم لاف بزنم، اما فکر نمی‌کنم هیچ شرکت رباتیک دیگری در غرب به دستاوردهای ورزشی Tiangong رسیده باشد." این صحبت‌ها نشان‌دهنده اطمینان بالای سازندگان چینی به پیشرفت‌ های خود در این حوزه است.

 

• نگاه عمل‌ گرایانه استارتاپ‌ ها (Noetix Robotics): جیانگ ژیوان (Jiang Zheyuan)، بنیان‌ گذار جوان (۲۷ ساله) و فارغ‌التحصیل دانشگاه معتبر (Tsinghua) که استارتاپ او یعنی Noetix Robotics با ربات‌های N2 خود توانست رتبه دوم فیزیکی (و با احتساب پنالتی‌ ها، رتبه چهارم نهایی) را کسب کند، دیدگاه عمل‌گرایانه‌تری داشت. او با وجود اشاره به شب‌های بی‌خوابی تیمش برای آماده‌سازی ربات‌ها، از نتیجه ابراز رضایت کرد و مهم‌ترین دستاورد این مسابقه را آشنایی مشتریان بیشتر با شرکتش دانست. او به خبرنگاران گفت که شرکتش قرار است ماه آینده ۷۰۰ ربات N2 را با قیمت بسیار رقابتی ۶۰۰۰ دلار تحویل دهد. تیم Noetix البته نسبت به تغییر قوانین پنالتی که باعث سقوط ربات سوم آن‌ها به رتبه چهارم شد، گلایه‌هایی نیز داشتند و اعلام کردند که قصد دارند شکایت خود را ثبت کنند.

 

• توجیه شرکت‌های دیگر (Unitree): در این میان، برخی شرکت‌ها نیز با چالش‌های بیشتری روبرو شدند. شرکت معروف Unitree که ربات G1 آن در همان ابتدای مسابقه سقوط کرد، سریعاً در بیانیه‌ای اعلام کرد که این ربات توسط یکی از مشتریان و بدون استفاده از الگوریتم‌های اصلی Unitree در مسابقه شرکت داده شده بود و به نوعی از عملکرد ضعیف آن تبری جست. آن‌ها افزودند که شرکتشان در حال حاضر مشغول آماده‌سازی برای یک "مبارزه رباتیک" است!

این واکنش‌های متفاوت نشان می‌دهد که اگرچه هدف نهایی همه تیم‌ها نمایش توانمندی‌هایشان بود، اما واقعیت‌های مسابقه، چالش‌های فنی و حتی قوانین رقابت، تجربیات و دیدگاه‌های گوناگونی را برای آن‌ها رقم زده است.

 

 

 

 

تحلیل فنی و درس‌های کلیدی آموخته شده از اولین ماراتن ربات‌ها

رقابت نفس‌گیر ربات‌ها در نیمه ماراتن پکن، بیش از آنکه صرفاً نمایشی از قدرت و سرعت باشد، به مثابه یک آزمایشگاه بزرگ در دنیای واقعی عمل کرد و آینه‌ای تمام‌نما از وضعیت کنونی فناوری رباتیک انسان‌نما و همچنین چالش‌های عظیم پیش روی آن بود. این رویداد درس‌های مهمی را برای مهندسان، محققان و آینده این صنعت به همراه داشت:

 

• ۱. حرکت دوپای رباتیک؛ راه طولانی تا رسیدن به انسان: اولین و واضح‌ترین نتیجه، فاصله بسیار زیاد بین توانایی حرکتی بهترین ربات‌های امروزی و دوندگان انسانی بود. زمان ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه‌ای ربات قهرمان (که آن هم با کمک قابل توجه انسان به دست آمد) در برابر زمان حدوداً یک ساعته قهرمانان انسانی، نشان می‌دهد که شبیه‌سازی حرکت پیچیده، کارآمد و پایدار انسان روی دو پا، به خصوص در مسافت‌های طولانی و روی سطوح غیرقابل پیش‌بینی، همچنان یک قله دست‌نیافتنی برای ربات‌هاست. دستیابی به تعادل پویا، هماهنگی عضلات مصنوعی (Actuators) و راندمان حرکتی انسان، نیازمند پیشرفت‌های بنیادی بیشتری است.

 

• ۲. چالش بزرگ انرژی و باتری: نیاز مکرر به تعویض باتری در طول مسابقه، حتی برای ربات پیشرفته‌ای مانند Tiangong Ultra، بار دیگر پاشنه آشیل ربات‌های متحرک امروزی، یعنی محدودیت منابع انرژی را به رخ کشید. باتری‌های فعلی از نظر چگالی انرژی (میزان انرژی ذخیره شده در واحد وزن یا حجم) و سرعت شارژ، هنوز با نیازهای فعالیت‌های استقامتی طولانی‌مدت ربات‌های انسان‌نما فاصله دارند. این موضوع اهمیت تحقیقات بیشتر در زمینه فناوری‌های نوین باتری یا سیستم‌های مدیریت انرژی هوشمندتر را دوچندان می‌کند.

 

• ۳. کنترل و خودمختاری؛ نیاز به هوش مصنوعی تطبیق‌پذیر: استفاده گسترده از کنترل از راه دور توسط اپراتورهای انسانی یا روش تقلید از راهنما برای ربات قهرمان، نشان داد که سیستم‌های کنترل کاملاً خودران (Autonomous) برای ناوبری ایمن و مؤثر در محیط‌های پیچیده، پویا و غیرقابل پیش‌بینی دنیای واقعی، هنوز به بلوغ کامل نرسیده‌اند. ربات‌ها نیاز به هوش مصنوعی تطبیق‌پذیرتری دارند که بتواند در لحظه، داده‌های حسگرهای مختلف را تحلیل کرده، بهترین تصمیم را برای حفظ تعادل، تغییر مسیر، عبور از موانع و واکنش به اتفاقات غیرمنتظره بگیرد.

 

• ۴. مقاومت سخت‌ افزاری؛ آزمون سخت واقعیت: سقوط‌ های متعدد، از هم پاشیدن قطعات زره یک ربات و حتی دود کردن ربات دیگر، همگی گواهی بر شکنندگی نسبی سخت‌افزار فعلی رباتیک در برابر ضربه‌ها، لرزش‌ها و فشارهای ناشی از یک فعالیت فیزیکی طولانی و واقعی مانند دویدن در ماراتن بود. ساخت مفاصل، عملگرها، بدنه‌ها و سیستم‌های الکترونیکی با مقاومت، دوام و قابلیت اطمینان بسیار بالاتر، برای کاربردهای عملی و ایمن ربات‌های انسان‌نما در آینده، امری ضروری است.

 

• ۵. ارزش به عنوان یک بنچمارک عمومی: با وجود تمام این چالش‌ ها و حوادث، نباید ارزش این رویداد را به عنوان یک بنچمارک عمومی و نقطه عطف مهم نادیده گرفت. این مسابقه به شکلی شفاف، نقاط ضعف و قوت فناوری رباتیک انسان‌ نما را در شرایط واقعی به نمایش گذاشت، درس‌ های عملی ارزشمندی به تیم‌ های مهندسی و تحقیقاتی داد و بدون شک، با شناسایی دقیق‌ تر مشکلات، مسیر تحقیقات و توسعه آینده را برای ساخت ربات‌ هایی به مراتب توانمندتر، سریع‌ تر و قابل اطمینان‌ تر هموار خواهد کرد.

 

 

فراتر از یک مسابقه: ماراتن ربات‌ها و نمایش جاه‌طلبی‌های فناورانه چین

 

برگزاری این ماراتن منحصربه‌فرد و پر سر و صدا، صرفاً یک رویداد ورزشی-فناوری یا یک سرگرمی علمی-تخیلی نبود، بلکه بخشی حساب‌شده از یک تصویر بزرگتر و نشان‌دهنده جاه‌طلبی‌های گسترده‌تر و استراتژیک چین در عرصه جهانی هوش مصنوعی و رباتیک بود.

 

 

 پیوند مستقیم با پروژه "شهر هوش مصنوعی" پکن

 

این مسابقه که در قلب منطقه توسعه اقتصادی-فناوری پکن (Beijing E-Town) برگزار شد، کاملاً با برنامه جدید و بلندپروازانه این منطقه برای تبدیل شدن به یک "شهر هوش مصنوعی" (AI Town) در سطح جهانی همسو بود. این برنامه که با سرمایه‌ گذاری هنگفت ۵ میلیارد یوان (حدود ۶۸۶ میلیون دلار) پشتیبانی میشود، نقشه راهی دو ساله را ترسیم می‌کند که هدف آن استقرار بیش از ده هزار ربات در این منطقه است. نکته قابل توجه این است که از این تعداد، هزار ربات از نوع انسان‌ نما خواهند بود که قرار است در ۹ بخش کلیدی شامل تولید پیشرفته، مراقبت‌ های بهداشتی، آموزش، خدمات شهری و حتی محیط‌ های پرخطر مانند نیروگاه‌ها و معادن به کار گرفته شوند. حضور شرکت‌های بزرگی چون JD و Xiaomi Automotive در این منطقه و شروع آزمایش ربات‌ های انسان‌ نما توسط آنها، نشان‌ دهنده جدیت این برنامه است.

 

 

 ارسال پیامی قدرتمند به جهان

 

ماراتن ربات‌ها، در این بستر، بیش از هر چیز به عنوان یک ویترین استراتژیک عمل کرد. این رویداد فرصتی بود تا چین پیشرفت‌های خود را در یکی از پیچیده‌ترین و آینده‌دارترین شاخه‌های فناوری یعنی ربات‌های انسان‌نمای دوپا به نمایش بگذارد. این نمایش قدرت، با هدف جذب سرمایه‌گذاری‌های بیشتر، جلب استعدادهای برتر جهانی و همچنین ارسال پیامی روشن به رقبای بین‌المللی در مورد عزم راسخ این کشور برای کسب جایگاه رهبری در فناوری‌های بنیادین آینده، از جمله هوش مصنوعی و رباتیک، طراحی شده بود.

 

 

ماراتن پکن؛ نمایشی از پیشرفت، یادآور راه طولانی و پنجره‌ ای به آینده

 

در نهایت، اولین نیمه ماراتن جهان با حضور همزمان ربات‌های انسان‌نما و دوندگان انسانی در پکن، رویدادی فراموش‌نشدنی و مملو از لحظات هیجان‌انگیز، چالش‌های فنی و درس‌های ارزشمند بود. این مسابقه، تصویری واقع‌بینانه و بدون روتوش از وضعیت کنونی رباتیک پیشرفته در سال ۲۰۲۵ ارائه داد.

اگرچه ربات‌ ها با مشکلاتی چون سرعت پایین، نیاز مکرر به تعویض باتری، سقوط‌ ها و مشکلات فنی دست و پنجه نرم کردند و هنوز راه بسیار درازی تا رسیدن به توانایی‌ های حرکتی، استقامت و سازگاری انسان در پیش دارند، اما نفس برگزاری این رقابت نفس‌گیر و عبور موفقیت‌ آمیز ۴ ربات از خط پایان ۲۱ کیلومتری، خود گواهی بر پیشرفت‌ های چشمگیر حاصل شده در سال‌ های اخیر و تعهد جدی محققان و شرکت‌های فعال به توسعه این حوزه است.

 

این ماراتن، بیش از آنکه صرفاً یک مسابقه باشد، پنجره‌ای بود به سوی آینده‌ای که در آن، همزیستی انسان و ربات‌های هوشمند در فضاهای عمومی و فعالیت‌های روزمره به امری عادی تبدیل خواهد شد. چالش‌های مشاهده شده در این رویداد، نقشه راهی برای تحقیقات آتی فراهم می‌کند و درس‌های آموخته شده از آن، بدون شک به توسعه نسل‌های بعدی ربات‌هایی منجر خواهد شد که هوشمندتر، مقاوم‌تر، کارآمدتر و سازگارتر با دنیای پیچیده ما هستند.